Wim
tijdens mijn lunchpauze las ik het nare bericht over Otso
mijn eetlust was gelijk over, in de namiddag kon ik me niet meer concentreren en ik snakte naar huis te kunnen gaan.
Naar mijn vrienden,de lundehunden,om ze nog meer dan anders te kunnen vertroetelen,na het verlies van een familiegenoot.
Ik ging met onze twee in het park wandelen,en het afschuwelijke onbegrip van wat er met Otso gebeurde bleef me achtervolgen.
Om te proberen het positieve in te zien,dacht ik eraan dat U destijds,toen we Sverre pas hadden, ons tips kwam geven die
ons echt veel hebben geholpen!
lundehund famielie- vrienden zijn en blijven we.
Het verschrikkelijk kleine lundeclubje in belgie,dunt nu echter spijtig genoeg nog meer uit!
Ik ben er echter van overtuigd dat we ons allemaal blijven inzetten om dit toffe,maar blijkbaar toch zeer kwetsbaar ras in leven te
houden,en daarom ben ik er keifiIier op dat Otso een pracht van 5 nakomers op de wereld wist te zetten,die zeker
weten, de eer van hun vader zullen hoog houden
Ik weet dat je een reuzeleven hebt gehad Otso,en we gedenken je Lundie!